dinsdag 21 juni 2011

Safari Rally

Vorig weekend was dé rally van Kenia, genaamd de Safari Rally. Deze rally, onderdeel van het African Ralley Championship, wordt traditiegetrouw in en rond Nairobi gereden. Naast dat ik helemaal gek ben van snelle autos, is een vriend van ons co-piloot/navigator. Guy Dekelver reed in deze rally samen met Fitidis, bijgenaamd Ba-Bisch (de reden hiervan is eigenlijk niet duidelijk). Guy heeft jaren met Ba-Bisch gereden in Oost Afrika toen hij nog in Rwanda woonde voor zn werk.

Dit was de eerste keer dat we 'live' naar een rally zijn geweest. Vergezeld door Sietske (vriendin Guy) en Phil hebben we de derde stage bekeken. Deze werd verreden ten zuide van Nairobi, vlakbij de grens met Tanzania. Naast een klein dorpje bij de start, loopt het parcour met name door droog Masai land. Op zoek naar een goede foto-locatie, zijn we uiteindelijk uitgekomen bij een bruggetje ongeveer een kilometer na de start. Altijd goed voor wat spektakel.


En het wachten werd beloond, Hierboven is te zien hoe Guy en BB het bruggetje op een 'no fear' manier te grazen namen en zo met vier wielen van de grond komend en de schokbrekers opwarmend aan deze derde stage begonnen... Met name de koplopers in het klassement hadden weinig moeite met het bruggetje, wat spectaculaire sprongen tot gevolg had, hieronder de auto die 3e is geworden...

Sietske op de loer...

Er deed ook een lesauto mee ;-)

Guy legt in het servicepark tijdens een 20 minuten 'pitstop' uit hoe de stage is verlopen en hoe de auto de bullbar verloor en het linker voorwiel 10 centimeter naar achteren heeft 'verplaatst'

Guy in opperste concentratie in voorbereiding op de volgende stage

Prijs uitreiking

The groupies

The winners

The Hero

Guy en BB zijn 11e geworden. De volgende rally die Guy en BB rijden is waarschijnlijk de Rwanda rally, wie weet zijn de groupies daar dan ook

dinsdag 14 juni 2011

Op bezoek bij Jackie

Afgelopen zondag zijn we uitgenodigd door Jackline, onze hulp in huis, om te komen lunchen. Nadat zij driekwart jaar bijna dagelijks bij ons over de vloer komt, was het heel erg leuk om haar familie te ontmoeten en te zien waar zij woont. De wijk waar ze woont heet Kawangware, dit is de sloppenwijk achter Braeburn, de school waar ik les heb gegeven. Ik had deze wijk alleen maar een keer bekeken vanaf het zwembad op het dak van een van de schoolgebouwen....

Om daar te komen namen we een Matatu, dit is een klein busje waar zo veel mogelijk mensen in worden gepropt. Voor Simon was dit de eerste keer dat hij in een Matatu zat. (Schandalig, na al die tijd in Kenia ;-)). Daarna was het een stuk lopen, eerst door een villa wijk (Lavington), met prachtige lanen en direct aansluitend lag de sloppenwijk.

Het huisje van Jackie ligt in een relatief 'mooi' stukje van de wijk. Op een heuvel, wat aangenaam is omdat de wegen niet verhard zijn, en eigenlijk alles dat lager ligt één grote modderpoel wordt wanneer het regent. Het gezin woont in een golfplatenhuisje van ongeveer 10 m2, zonder elektriciteit, stromend water en sanitaire voorzieningen. Ondanks dat het klein is, zag het er verzorgt uit. Met doeken opgehangen aan de binnenkant tegen de golfplaten en één groot bed, waar ze waarschijnlijk met zijn allen in slapen. De kleding ligt in koffers naast de bank op het dressoir, en een sofa en 2 stoelen inclusief salontafel maken de inrichting compleet.

Jackie had mijn Keniaanse lievelingseten voor ons klaargemaakt, ndengu met chapati en kachumbari. Smullen.....

Jackie met haar 2 kinderen pakken een cadeautje uit

De kinderen uit de straat...

Als blanke ('Muzungu') op bezoek in de sloppenwijk trekt altijd veel bekijks. Aan de ene kant altijd een beetje onwennig, om zo'n trekpleister te zijn. Aan de andere kant genoot Jackie zichtbaar van de aandacht die ze van én door ons kreeg. Al met al een erg leuk bezoek!

donderdag 9 juni 2011

Extra grote maan


Deze foto is genomen op 20 maart vlakbij Eindhoven.
Het was de grootste volle maan in 20 jaar.

maandag 6 juni 2011

An other "terrible" weekend in Kenya...

This weekend we have been to Masai Mara, here I made these pictures....


woensdag 25 mei 2011

Lake Magadi

In this third episode of “Discovering Kenya”, we decided to go to Lake Magadi.

Deep in the heart of Southern Kenya’s Maasai land is the unearthly Lake Magadi. This 104 sq km soda lake is completely surrounded by vast natural salt flats. Rarely visited by tourists because it is located in a remote area at the Kenyan south border with Tanzania, Magadi area is known for being one of the hottest and driest place of Kenya and for its pinkish mirror-like soda lake.

Albert (<>) is your guy here, he is Head of Research, Camp Manager and Community Liaison. Albert will assist you with anything you need or wish for. He can arrange a guide for you, can explain you about the project and can arrange a range of activities to do in the conservancy and beyond.

While leaving Nairobi covered in clouds and approximately 20 degrees, we anticipated that Lake Magadi would be nice and cool as well. A classic tourist mistake, packed with a sweater and long trousers, we headed for our new destination. Soon, the descent into the Rift Valley already revealed that the temperatures and weather in the Nairobi highlands are completely different than the Rift Valley plains. Every minute of the three hour drive, temperatures rose and more sun shine down on our car.

This trip we made with Guy and Sietske, two of our friends in Kenya. Good to know that Guy is a part-time rally driver and we literally flew over the roads to the lake. All roads are quite good, and they are working to improve the middle section. Leaving at 11am from our home, we had our lunch around 2 pm on the other side of the lake.

Lake Magadi is fully owned by Magadi Soda, a soda producing firm. Owning the entire lake guarantees that no competition will be present at the lake, also making sure that around 95% of all salt in Kenya is coming from Magadi Soda. A surrealistic scenery can be witnessed at the lake. A pinkish shore (due to the salt), salt plains and smelly water is what Lake Magadi characterizes. Whenever you see the lake, you also see the huge factory on its shores, steaming and making soda. Trains are transporting it back to Nairobi and Mombasa, where it will be sold. A small town is located next to the factory, housing the 300 people working at the factory. Really a communistic feeling when driving around, small flats for the workers, large houses for management and semi-attached houses for middle management. Road signs show clearly who is living in each house, in case anyone forgets.

We were heading to a specific camp, called Lale'enok Resource Centre. This is fairly new community based conservancy (Olkiramatian Group Ranch) on the south side of the lake. Reason for going here is that Sietske is likely to take her students on a field trip to this conservancy, so we voluntarily acted as Guiney pigs for the camp site and activities offered. The campsite is really nice, lots of shade and the facilities are all brand new. There is even a separate kitchen place (not equipped), separate toilets and showers. As we understand this campsite (and research centre) is on the water pipeline to Magadi, so although water remains relatively scares in these areas, it was not an issue when we were around.

To get the facts straight: there are two community conservancies in the area, one on Olkiramatian Group Ranch (where we camped) and one on the neighboring Shompole Group Ranch. The campsite does not strictly belong to the Olkiramatian Group Ranch, but a conservation fee will be charged when you drive around (on game drives for instance). Shompole conservance is further down the road (coming from Magadi) and charges a fee as well. We did not visit this conservancy so this story sticks to Lake Magadi only.

The total trip to the campsite is approximately 170 kilometres from Nairobi, that includes a nice picknickspot on the way

While Sietske was not feeling well, we limited the number of activities during this weekend. In the afternoon, we made camp and relaxed. In the evening made a fire, played with the dogs and made some dinner. We went to bed quite early because we were going to do theWalk with Baboons the next morning at 6am.

This is the key selling point for this camp: to go walking with a local, habituated baboon troop. This is a really amazing experience and you can be taken by Joel <>, the local Maasai guide who has walked with the baboons for over three years now and knows each one. Next to this, the scenery outside the camp is amazing and really a unspoiled part of Kenya.

The next morning, the three of us joined Joel on his walk. Joel has an amazing knowledge about nature in general, no matter if it are plants, trees or animals. We foundhis group of baboons after a 45 minute walk. The group consists of 55 members (individuals) and Joel knows them by heart. Unfortunately, the animals were avoiding our group (3 of us and 2 guides) and we couldn’t get really close to the group. Joels information on how the baboons live, what they do, eat and drink and his fascination on nature made our early morning walk more than worth the short night sleep. Eventually we were back at the camp at 9.45am, hungry for breakfast.

Sietske was still not feeling well, so after breakfast we headed home. On the way back, we stopped at a [njama choma] place called [Olopole], about an hours drive from Nairobi. This place is famous for its meat and the views on the Rift Valley. Really a good spot to have lunch J

After our lunch (4pm) we headed back to town. From Nairobi really a good two-day trip. We did not see any other tourist, only local Masai, animals and nature. The weekend re-fueled our batteries with sun, ready for a new week in thecold (20 degrees) Nairobi.

Simon & Evelien


dinsdag 17 mei 2011

Zanzibar

uitzicht vanuit het vliegtuig, Kilimanjaro

De Dhow-Inn

Met pasen zijn we een lang weekend naar Zanzibar geweest. Op internet was heel erg slecht weer voorspeld, 100% kans op regen, 4 dagen lang. Toch zijn we gegaan. Na een schitterende vlucht langs de Kilimanjaro kwamen we aan op een eiland met witte stranden, palmbomen en een blauwe zee. Met tussen dit schoon, Afrikaanse lemen huisjes en vol gepropte busjes. Het was laag seizoen, waardoor veel hotels gesloten waren en de wegen zo goed als leeg. Wat als voordeel had dat ik ongestoord mijn scooter kwaliteiten kon verbeteren, met Simon achterop... Die was zijn rijbewijs vergeten, dus moest hij op mij vertrouwen.

Zanzibar is een schitterend eiland, niet alleen boven maar ook onder water. We hebben met dolfijnen gezwommen, maar zij helaas niet met ons. Ze zwommen zo snel, wat we ze maar heel even hebben gezien. En we hebben gesnorkeld, die onderwater wereld blijft fascinerend!

De laatste dag zijn we Stone Town in geweest en zijn we op bezoek geweest bij Zanzibits, de partner organisatie van Nairobits. Het was erg leuk om een andere "Bits" een keer te zien.

woensdag 4 mei 2011

File in Nairobi

Om niet alleen maar mooie safariplaatjes, snorkelavonturen en succesvolle projecten op de site te hebben; maak ik jullie graag deelgenoot van het meest recente probleem van Nairobi.

De precieze reden hiervan is niet bekend. Althans, officieel is het een logistiek probleem met de aanvoer van olie naar Nairobi. Onofficieel is het een staking van de pomphouders omdat de overheid de benzine goedkoper wil maken door de marge van de pomphouders te korten met 2 shilling. Alleen Kenoil (eigendom van de staat) heeft nog benzine en diesel te koop, gevolg: lange rijen met autos wachtend op een tankje benzine.



Gisteren dus 3 (!) uur gedaan om in de spits terug te komen naar huis vanaf werk, totale afstand ongeveer 15 kilom
eter. Rijen wachtende autos die de rest van het verkeer blokkeren en dus lang wachten. Ik schat dat wij nog zon 10 liter benzine in de Xtrail hebben en zon 22 liter diesel in de LandCruiser; kortom, we zitten nog niet zonder maar het houd niet over.

Om de spits te vermijden werken we allebei vanuit huis vandaag.

Het gerucht gaat dat er aan het einde van de week weer benzine te krijgen is, we will keep you posted.